Ήθελα πολύ καιρό να το αλλάξω αυτό το σκαμπώ. Είχα αγοράσει και το ύφασμα και ήξερα περίπου και τι αλλαγές ήθελα να κάνω.....Όμως, δεν το αποφάσιζα.....Σκεφτόμουν, θα τα καταφέρω να το φτιάξω όμορφο και γερό, ή το αποτέλεσμα θα βγει πρόχειρο και "ερασιτεχνικό"; Φλέρταρα με την ιδέα να το πάω σε ταπετσέρη, κάτι όμως μου έλεγε ότι μπορούσα να τα καταφέρω και μόνη μου..... Τελικά, το αποφάσισα......είπα να το ξεντύσω, κι αν δω ότι δεν τα καταφέρνω, θα πάρω την ντροπή μου και θα το πάω σε κάποιον ειδικό.... εξηγώντας του μέσες άκρες την αποτυχία μου....:) (ευτυχώς, τελικά δεν χρειάστηκε).
Η εμπειρία αυτή μου έδειξε ότι το να έχω ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα δεν ήταν και πολύ δύσκολο. Ήταν όμως εξαιρετικά χρονοβόρο και ζόρικο για κάποιον που δεν έχει τα κατάλληλα εργαλεία. Φανταστείτε ότι μόνο για να βγάλω το παλιό ύφασμα, πάλευα ώρες. Πάνω από 300 γαντζάκια έπρεπε να ξεριζώσω στην κυριολεξία μέσα από το ξύλο, τραβώντας με όποιο μέσο διέθετα (πένσα, τανάλια) και όχι φυσικά με το κατάλληλο εργαλείο. Η συνέχεια ήταν ευκολότερη: τρίψιμο στα πόδια με ψιλό γυαλόχαρτο, πέρασμα λευκής ριπολίνης νερού για να μη μυρίζει (χρειάστηκε όμως 3-4 χέρια και εκεί το μετάνιωσα που δεν χρησιμοποίησα πρώτα βελατούρα/υπόστρωμα). Όταν στέγνωσε το χρώμα καλά, τότε εφάρμοσα το ύφασμα. Αυτό το κομμάτι ήταν πολύ ευκολότερο από όσο περίμενα.
Έκοψα το ύφασμα ελάχιστα μεγαλύτερο από το κάθισμα του σκαμπώ (για να περισσεύει από κάτω και να μπορεί να στερεωθεί καλά). Το εφάρμοσα στο πάνω μέρος και στη συνέχεια αναποδογύρισα το σκαμπώ προσεκτικά για να μην μετακινηθεί. Τραβώντας ελαφρά κάρφωσα πρώτα σε 4 σημεία: στο κέντρο της μεγάλης πλευράς και διαμετρικά απέναντι, στο κέντρο της μικρής πλευράς και απέναντι. Αυτό στερέωσε το ύφασμα και μου έδωσε τη δυνατότητα να σηκώσω το σκαμπώ και να δω πώς θα φτιάξω τη γωνία (το δύσκολο σημείο). Αποφάσισα να κάνω δύο πιέτες διπλώνοντας το ύφασμα στο κάτω μέρος. Αναποδογύρισα ξανά και άρχισα να στερεώνω καρφώνοντας τα γαντζάκια με μεγάλη συχνότητα για να μην ανοίξει/σκιστεί/χαλαρώσει σε κάποιο σημείο. Κι αυτή η δουλειά ήταν αρκετά δύσκολη και κοπιαστική, καθώς δεν έχω ηλεκτρικό καρφωτικό, το οποίο σου λύνει τα χέρια σε κάτι τέτοια.
Τέλος πάντων, η πολλή δουλειά ήταν στις γωνίες. Εκεί δίπλωσα όπως είπα το ύφασμα. Επειδή όμως δεν θα γύριζε στην κάτω μεριά και τα σημεία της ένωσης φαίνονταν, επέλεξα να τα κρύψω κι εγώ, όπως και ο αρχικός κατασκευαστής, με μερικούς καμπαράδες. Τα διακοσμητικά αυτά καρφάκια λειτουργούν διπλά: στερεώνουν καλά συμπληρώνοντας τη δουλειά του καρφωτικού, αλλά ταυτόχρονα στολίζουν το σημείο προσδίδοντάς του μια αίσθηση πολυτέλειας.
Καλό δεν έγινε; Σειρά έχει τώρα η καρέκλα του γραφείου μου....
Καλή εβδομάδα!
Καλή Ανάσταση σε όλους!
