Μια υπέροχη χειροποίητη βάφτιση!

Οι κεντρικές συνθέσεις με τις οποίες στολίζουμε τα τραπέζια σε βάφτιση ή γάμο αποτελούν τα τελευταία χρόνια ένα συχνό πονοκέφαλο για το ζευγάρι ή τους γονείς. Θυμάμαι πριν από μερικά χρόνια, όταν παντρεύτηκα εγώ τουλάχιστον, ούτε που με απασχολούσε το συγκεκριμένο ζήτημα...ούτε ράνερ στα τραπέζια, ούτε κεντρική σύνθεση, ούτε χρωματιστά πετραδάκια, ούτε λουλούδια.....όλα ήταν απλούστερα τότε.....Σιγά σιγά αρχίσαμε να ενδιαφερόμαστε για τις λεπτομέρειες της διακόσμησης του χώρου της εκκλησίας και της δεξίωσης, ώσπου, ως συνήθως, φτάσαμε και στην υπερβολή: τεράστια ποσά ξοδεύτηκαν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις για ανθοσυνθέσεις, γλάστρες, κασπώ, κηροπήγια, γυάλες με κεριά και άλλα συναφή ....για να στολιστεί ο χώρος, να δημιουργήσει μια ισχυρή εντύπωση στον καλεσμένο αλλά και για να πάρει κάτι φεύγοντας ως ενθύμιο (σαν να μην έφτανε γι΄ αυτό το σκοπό μόνο η μπομπονιέρα!)

Από αυτήν τη φρενίτιδα δεν ξέφυγε βέβαια ούτε η υποφαινόμενη, όταν προετοίμαζε τις βαφτίσεις των παιδιών της, ιδίως τη δεύτερη φορά που είχε πια πάρει το κολάι όσον αφορά τεχνικές και κατασκευές! (δείτε εδώ κι εδώ κι εδώ τι είχα φτιάξει τότε) Κι ενώ τώρα πια, και μέσα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, στέκομαι κριτικά απέναντι σε τέτοιου είδους υπερβολές, δεν μπορώ ωστόσο να μη θαυμάσω το μεράκι και τη δημιουργικότητα μερικών ανθρώπων που αναλαμβάνουν να φτιάξουν με τα χεράκια τους όσα διαφορετικά θα πλήρωναν πανάκριβα! 

Μιλάω για μια υπέροχη βάφτιση, στην οποία βρέθηκα την Παρασκευή που μας πέρασε. Ήδη από την ώρα που είδα τις χειροποίητες προσκλήσεις εντυπωσιάστηκα! Εκτός όμως από αυτές οι νονοί και οι γονείς είχαν οι ίδιοι επιμεληθεί και τη διακόσμηση της εκκλησίας, αλλά και των τραπεζιών κατά τη δεξίωση. Το θέμα ήταν η πριγκίπισσα με το κάστρο της. Όλα ήταν υπέροχα, αυτό που ωστόσο ξεχώρισα ήταν τα μοναδικά ξύλινα καστράκια που είχε φτιάξει εξ ολοκλήρου ο νονός (μαραγκός και καλλιτεχνική φύση) και είχε βάψει και ζωγραφίσει εξαιρετικά η νονά (νηπιαγωγός και επίσης καλλιτεχνική φύση)! Στη συνέχεια τα είχαν κολλήσει πάνω σε λευκή γάζα που είχαν στολίσει με ασημόσκονη και μπροστά από το καστράκι είχαν στερεώσει μια πριγκίπισσα-κουμπαρά. (Μπορώ να περηφανευτώ ότι βοήθησα κι εγώ λίγο στο βάψιμο :) ) Μέσα είχαν βάλει ροζ  (!) χόρτο  καραμέλες. Κι όχι μόνο είχαν φτιάξει τόσα καστράκια, αλλά είχαν φροντίσει να είναι αρκετά, ώστε να πάρει φεύγοντας κάθε οικογένεια με μικρά παιδιά ένα!!!

Το δικό μου "λάφυρο"

Από την αρχή

Δεν είναι καταπληκτικά;; Οι νονοί δεν αρκέστηκαν όμως μόνο σ' αυτά: επιμελήθηκαν και τη διακόσμηση στην εκκλησία: καλαθάκια με αληθινά λουλούδια, διακοσμημένα φαναράκια

 μια λουλουδένια μπάλα, ένα γιγάντιο topiary, φτιαγμένο με χαρτί, φελιζόλ, ένα ξύλο και μια γλάστρα (!). Δείτε πόσο ωραίο το αποτέλεσμα! Και με πόσο καθημερινά και απλά υλικά!

και τα μαρτυρικά

Οι γονείς είχαν φτιάξει και γυάλες με ρεσώ για τα τραπέζια, ενώ όπως ανέφερα και προηγουμένως πανέμορφες ήταν και οι προσκλήσεις που δεν έχω όμως αυτή τη στιγμή για να σας δείξω.....

Να σας ζήσει η μικρή νεοφώτιστη και οι νονοί της να είναι πάντα άξιοι!!