Κρεμάστρα από παλέτα

Έχω μια αδυναμία στις κρεμάστρες.....Μ' αρέσουν γιατί βοηθούν να κρατούμε το χώρο τακτοποιημένο επιτρέποντας παράλληλα να έχουμε άμεσα πρόσβαση στα πράγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Ταυτόχρονα, αν είναι προσεγμένες και ιδιαίτερες, αποτελούν και μια διακοσμητική πρόταση για το χώρο μας. Έτσι, δεν είναι περίεργο που έχω φτιάξει αρκετές, κυρίως για το δωμάτιο των παιδιών....

Αυτή τη φορά όμως ήθελα κάτι διαφορετικό, χωρίς ωστόσο να το καταφέρω στην πραγματικότητα.....(το διαφορετικό εννοώ)....Πάλι ρομαντική, πάλι λουλουδάτη, πάλι κοριτσίστικη μου βγήκε η κρεμαστρούλα, κι ας τη χρειαζόμουν για ένα χώρο πιο σοβαρό και ουδέτερο, το διάδρομο.

Η ανάγκη υπήρχε. Επίσης υπήρχαν τα άγκιστρα και τα πόμολα....δεν υπήρχαν όμως τα ξύλα.....Η ιδέα που είδα σε κάποιες ιστοσελίδες, να μετατρέψω δηλαδή μια παλέτα σε κρεμάστρα, με ενθουσίασε....

decorhacks.com

με ένα μικρό πρόβλημα, δεν ήξερα πού να βρω παλέτα.....ύστερα, ακόμα κι αν θα έβρισκα, πώς θα τη καθάριζα και θα τη σουλούπωνα (έβαφα κλπ) μέσα στο διαμέρισμα;; (για μπαλκόνι ούτε λόγος όπως καταλαβαίνετε με τόσο κρύο!) Έτσι επέλεξα την εύκολη λύση: αγόρασα μια μικρούλα έτοιμη....και πολύ οικονομική (ούτε 3 ευρώ από Πράκτικερ).

Χρειαζόταν μόνο να τη βάψω ή να τη διακοσμήσω κάπως, να της βιδώσω τα γαντζάκια και θα ήταν έτοιμη. Καθώς σκεφτόμουν πώς θα τη διακοσμούσα θυμήθηκα τον πυρογράφο που είχα προ καιρού αγοράσει και κρύψει σε ένα συρτάρι, χωρίς να τον έχω δοκιμάσει (ποτέ). Αποφάσισα να φτιάξω κάποια σχεδιάκια-λουλουδάκια, φύλλα, ρόδια, στάχυα- μ' αυτόν και μετά να τα βάψω. Έτσι κι έκανα. Η σωστή διαδικασία ήταν να φτιάξω τα σχεδιάκια και μετά να χρωματίσω και τα ίδια και το φόντο. Στις δύο από τις τρεις σανίδες ακολούθησα την αντίστροφη πορεία (πρώτα έβαψα το φόντο) και μετά χρησιμοποίησα τον πυρογράφο, με αποτέλεσμα να παιδευτώ αρκετά.....Η όλη προσπάθεια, καθώς και το αποτέλεσμα δε με ενθουσίασε.....θέλει αρκετή δουλειά, υπομονή, καλό χέρι και το κακό είναι ότι το ξύλο μυρίζει καθώς καίγεται....(δε μ' αρέσει καθόλου αυτή η μυρωδιά).....Δε με βλέπω να τον ξαναχρησιμοποιώ σύντομα.....Πάντως, την απέκτησα και αυτήν την εμπειρία.....

Ο πυρογράφος που είχα (από το γνωστό σ/μ που κατά καιρούς διαθέτει είδη ζωγραφικής, χόμπυ κλπ.) είχε 6 διαφορετικές μυτούλες. Τις δοκίμασα όλες.....Με κάποιες είναι πιο εύκολο να σύρεις μια ίσια ή ελλειψοειδή γραμμή, με άλλα μπορείς να κάνεις κουκίδες.... Όσο πιο πολύ πατάς τη μύτη στο ξύλο τόσο περισσότερο καίγεται το τελευταίο και τόσο πιο βαθιά η χαρακιά που αφήνει....Ωραία ιδέα θα ήταν να γράψει κανείς κάτι με αυτόν, δεν έβρισκα όμως κάτι όμορφο κι έτσι δεν έγραψα τίποτα.

Αφού λοιπόν τελείωσα με τον πυρογράφο και τα χρώματα (την έβαψα με ακρυλικά, χωρίς προετοιμασία....σε κάποια σημεία φαίνονται τα νερά του ξύλου, αλλά μου άρεσε έτσι), έπρεπε να βιδώσω τα άγκιστρα....Εύκολη δουλειά, απλώς μετράς και τρυπάς.....(Αν δεν έχετε μάθει να χειρίζεστε τρυπάνι, κάντε το! Είναι πολύ εκτονωτικό!). Κανονικά θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω παντού άγκιστρα, δεν είχα όμως τόσα πολλά....αντίθετα τα πομολάκια μου είχαν περισσέψει οπότε ήταν κατάλληλη περίπτωση να ανακυκλωθούν. Αν δω ότι δε βολεύουν, που είναι και το πιο πιθανό, θα τα αντικαταστήσω.

Για να τη στερεώσουμε μπορούμε να καρφώσουμε στην πίσω μεριά δύο γαντζάκια (δύο απαραιτήτως για να μη γέρνει) ή να στερεώσουμε λίγο σύρμα.

Κι έτοιμη!

Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω δύο τέτοιες παλετίτσες, να τις κρεμάσω όρθιες τη μια δίπλα στην άλλη, σα φράχτη, και να διπλασιάσω έτσι την επιφάνειά τους. Βαμμένες σε στυλ shabby και σε παλ χρωματισμούς θα ήταν πολύ όμορφες σε ανάλογης αισθητικής χώρο!

***

Τελευταίο αλλά σημαντικότερο: θέλω να πω σε όλες σας ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμπαράσταση και την υποστήριξή σας στο ζήτημα της οικειοποίησης μέρους των αναρτήσεων και των φωτογραφιών μου, που μου εκφράσατε πραγματικά με κάθε τρόπο (μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σχόλια αποδοκιμασίας στα εν λόγω άρθρα, στο Facebook κλπ). Κυρίως τη Σόφη από το chezsofiworld.wordpress.com που αρχικά με ενημέρωσε, τη Μισιρλού που πήρε το θέμα όσο πιο πατριωτικά γινόταν, την Άννε και τις απίθανες μινιατούρες της που με την ευαισθησία που τη διακρίνει επικοινωνούσε συνεχώς μαζί μου, άλλες κοπέλες που μου έγραψαν για να με ρωτήσουν ή να εκφράσουν την προθυμία τους να βοηθήσουν, να με συμβουλέψουν, να με παραπέμψουν......δεν αναφέρω ονόματα γιατί είστε τόσο πολλές!!....Πραγματικά, εκείνες τις μέρες κατάλαβα ότι το κακό που προέκυψε από την υπόθεση αυτή ήταν πολύ μικρότερο από το καλό! Συνειδητοποίησα πως όσα λέγονται σχετικά με το δέσιμο, την αλληλεγγύη και τη στενή σχέση που νιώθουμε η μία για την άλλη δεν είναι γράμμα κενό....ότι η επικοινωνία μας είναι ουσιαστική και βαθιά...ότι υπάρχει στήριξη και κατανόηση ακόμα και διαμέσου αυτών των άψυχων μηχανημάτων, γιατί πίσω από αυτά βρίσκονται τις περισσότερες φορές άνθρωποι συγκροτημένοι και ώριμοι, κατασταλαγμένοι και αξιόλογοι. Αυτό το τελευταίο το διαπιστώνω ολοένα κάθε μέρα, διαβάζοντας τις αναρτήσεις σας ή θαυμάζοντας τα έργα σας.....

Να ευχαριστήσω και τη Σοφία από το γλυκύτατο http://lovelycraftplace.blogspot.com/ που μου χάρισε το παρακάτω βραβείο. Θα παίξω το συντομότερο, καλή μου!

Καλό απόγευμα σε όλους!!