Το αποκριάτικο παρτάκι μας!!

Καλησπέρα σας και Καλή Σαρακοστή!! 

Το Σάββατο το απόγευμα κάναμε το παρτάκι μας, περάσαμε υπέροχα, τα παιδάκια χόρεψαν, έφαγαν, έπαιξαν, το διασκέδασαν...και ευτυχώς όλα πήγαν καλά και δεν είχαμε δυσάρεστα απρόοπτα με τις αλλεργίες μας, πράγμα που πολύ το φοβόμουνα τις τελευταίες μέρες! Τα παιδάκια ήρθαν όλα μασκαρεμένα, πανέμορφα μέσα στις στολές τους, ενώ και κάποια μεγάλα "παιδιά" (χαχα) είχαν μασκαρευτεί επίσης και έδωσαν άλλο χρώμα στη βραδιά!

Υπενθυμίζω ότι το θέμα ήταν αποκριάτικο, παρμένο από τη στολή που διάλεξε φέτος η εορτάζουσα: Σπανιόλα ή Κάρμεν όπως έλεγε η ίδια στην κλασική ερώτηση: "Τι έχεις ντυθεί;" Η προετοιμασία κράτησε λιγότερο από βδομάδα, καθώς η απόφαση για να γίνει το πάρτυ χθες ελήφθη την περασμένη Κυριακή, αφού μέχρι τότε το παιδί ήταν άρρωστο. Έτσι, δεν πρόλαβα να φτιάξω αρκετά από όσα είχα σκεφτεί, αλλά τουλάχιστον τα βασικά τα κατάφερα.

Σας έδειξα ήδη στην προηγούμενη ανάρτηση κάποιες λεπτομέρειες από τη διακόσμηση σε κόκκινο-μαύρο:

το σταντ για τα κεκάκια

Η παρολίγον πινιάτα: αρχικά σχεδιάστηκε για πινιάτα, ύστερα όμως άλλαξα γνώμη γιατί δεν προλάβαινα να βρω τρόπο να την κρεμάσω χωρίς να διαλυθεί! Έτσι τη χρησιμοποίησα σαν διακοσμητικό στοιχείο στο μπουφέ, και για πινιάτα κρέμασα από το φωτιστικό ένα τεράστιο μπαλόνι που φουσκώσαμε με την ....ηλεκτρική σκούπα και γεμίσαμε με καραμέλες και σοκολάτες... Όταν το σπάσαμε έγινε χαμός: οι καραμέλες και τα σοκολατάκια πετάχτηκαν παντού!!! Και η εορτάζουσα έβαλε τα κλάματα.....γιατί τρόμαξε!

 το περί ου ο λόγος μπαλόνι

γυάλα γεμάτη με μαρς μέλλοους και στολισμένη με τη γνωστή κορδελίτσα

 τι άλλο από κόκκινα λουλούδια στο βάζο....

 και η γωνιά με την πρόχειρη διακόσμηση που σας έδειξα στην προηγούμενη ανάρτηση

 τα κλαδιά στο βάζο με τα χρώματα του πάρτυ

Δυστυχώς από το μπουφέ και τα φαγητά δεν έχω ούτε μια φωτογραφία! Μόνο χθες κατόρθωσα να βγάλω όσα μείνανε....Είχα: τυρόπιτα, αρνί στο φούρνο και πατάτες που έφτιαξε η μαμά μου, χορτόπιτα και μακαρόνια με ανθότυρο που έφτιαξε η πεθερά μου, σουβλάκια που έφτιαξε το σουβλατζίδικο (χαχα) και άντε, έφτιαξα κι εγώ μερικά: κεφτεδάκια, παστίτσιο, μακαρονοσαλάτα με ανάμεικτα λαχανικά, μακαροσοσαλάτα με ντομάτα, μαρούλι σαλάτα, ρολάκια με ντομάτα και πιπεριά, κολοκυθοπιτάκια.... Από γλυκά είχαμε την τούρτα, κεκάκια, γαλακτομπούρεκο και μπουρεκάκια της πεθεράς μου.

Τα δωράκια για τα παιδιά ήταν χειροποίητα, τουλάχιστον για τα κοριτσάκια.....Το ευτύχημα είναι ότι στον κύκλο μας τα περισσότερα παιδάκια είναι κορίτσια....έτσι μπορώ να δημιουργώ κάθε φορά ό,τι ροζ και κοριτσίστικο μου ΄ρχεται στο κεφάλι....σίγουρα θα βρει ανταπόκριση, χαχα..... Στο πάρτυ είχαμε λοιπόν 10 κοριτσάκια και 3 μόνο αγοράκια.....Στα τελευταία πήρα αυτοκίνητα Μακουίν, που χρωματικά τουλάχιστον ταίριαζαν με το θέμα μας, στα κοριτσάκια όμως άφησα ελεύθερη τη δημιουργικότητά μου. Έφτιαξα από μία φούστα tutu, ένα βέλο και μία βεντάλια για την κάθε μια! Έτσι  θα μπορούν του χρόνου να ντυθούν κι αυτά Σπανιόλες!!

Πολύ σύντομα θα βάλω οδηγίες για το πώς τα έφτιαξα....

Τώρα να σας δείξω την τούρτα και να σας πω τα βάσανά μου....Από την αρχή η υπόθεση της τούρτας ξεκίνησε στραβά.....Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά: Η ιδέα ήταν να φτιάξω μια τούρτα Σπανιόλα με ζαχαρόπαστα. Επειδή όμως η ζαχαρόπαστα προϋποθέτει το εσωτερικό να είναι σφιχτό και στητό σαν κέικ κι εγώ ήθελα τούρτα-τούρτα σκέφτηκα η κούκλα να μπει μέσα σε κέικ και όλο μαζί να πατήσει πάνω σε μια κανονική τούρτα σοκολάτα, πολύ σκούρα έως μαύρη για να ταιριάζει χρωματικά με το θέμα. Πολύ φιλόδοξο εγχείρημα! Ξεκίνησα λοιπόν από την προηγούμενη το μεσημέρι να ετοιμάζω ταυτόχρονα και τα δύο επίπεδα. Έψησα τρία παντεσπάνια για το πρώτο επίπεδο, από τα οποία μου κάηκε το ένα! Έφτιαξα κι ένα κέικ για το δεύτερο επίπεδο. Αφού σιρόπιασα το πρώτο παντεσπάνι έβαλα κρέμα ζαχαροπλαστικής και πρόσθεσα και το δεύτερο. Μέχρι εδώ καλά....είχα όμως τη φαεινή ιδέα μετά (αντί για να βάλω κατευθείαν τη σοκολάτα πάνω στο δεύτερο παντεσπάνι και για να ψηλώσει λίγο το δημιούργημα, αφού δε θα έβαζα τρίτη στρώση) να προσθέσω κρέμα κακάο....Καλά κακά την έβαλα και το έβαλα να κρυώσει....Το σχέδιο ήταν μετά να μπει η σοκολάτα....Πού να κάτσει όμως η σοκολάτα πάνω στην κρέμα;! Επουδενί! Μόνο έτρεχε και χυνόταν στα πλάγια και κόντευε να μου διαλύσει ολόκληρη την τούρτα στα εξ ών συνετέθη!!! (δεν έχω τσέρκι όπως καταλάβατε). Αυτά γίνονταν το πρωί της ημέρας των γενεθλίων....φαντάζεστε τα νεύρα και το άγχος μου! Εντωμεταξύ, ανακαλύπτω ότι τα πόδια της Μπάρμπι που είχα αγοράσει για την τούρτα δε βγαίνουν (ό,τι είχα πάθει δηλαδή και στα περσινά μας γενέθλια με τις ατέλειωτες ποδάρες της Μπάρμπι, οπότε και τελικά αναγκάστηκα να προσθέσω κι άλλη μια μικρή τούρτα πάνω στην τούρτα!). Ηθικόν δίδαγμα: οι φτηνές  πλην όμως τίμιες κούκλες που αγοράζω κάθε φορά για τις τούρτες δε βολεύουν, καθώς τα πόδια τους δεν μπορούν να βγουν χωρίς η κούκλα να καταστραφεί! Ευτυχώς αυτό το πρόβλημα λύθηκε εύκολα: πήρα τη Χιονάτη που είχα ντύσει με ένα κόκκινο φόρεμα και την είχα στολίσει πάνω στο cupcake stand και τη χρησιμοποίησα για την τούρτα.  Έβγαλα τα πόδια της και την έμπηξα στο κέντρο του κέικ, αφού το παραγέμισα με ζαχαρόπαστα. Στη συνέχεια έφτιαξα ένα κόκκινο φόρεμα από ζαχαρόπαστα και της το έβαλα. Της έβαλα κι ένα κόκκινο λουλούδι από γκοφρέ χαρτί στα μαλλιά Χρειαζόταν όμως και μερικά μαύρα στοιχεία. Ευτυχώς είχα προνοήσει να αγοράσω μαύρο χρώμα ζαχαροπλαστικής! Αμ δε, το χρώμα δεν ήταν ακριβώς μαύρο αλλά μοβ!! Αηδία όπως μου είπε η κόρη μου! Της έκανα λοιπόν μόνο το μπολερό και μετά εγκατέλειψα την ιδέα για περαιτέρω....Το κομμάτι που είχα κάνει μοβ δεν το πέταξα, το έβαλα στο κέντρο του κέικ για να μπήξω την κούκλα, όπως σας είπα και πριν (δεν πετάμε τίποτα....)

Μ' αυτά και μ' αυτά ήρθε μεσημέρι.....Η μορφή της τούρτας μου ήταν άθλια: η επιφάνεια της βάσης δε βλεπόταν καθώς το γλασάρισμα δεν είχε πετύχει, ενώ στα πλάγια κατέρρεε....χρειαζόταν επειγόντως υποστήριξη! Επιστρατεύτηκε οτιδήποτε θα μπορούσε να τη στηρίξει.....όταν είδα κι απόειδα ότι δεν μπορούσα να τη σώσω, έφτιαξα δυο λωρίδες από ζαχαρόπαστα, τις τοποθέτησα γύρω γύρω και τις έδεσα με μαύρη κορδελίτσα σε πολλές μάλιστα γύρες για να τη σιγουρέψω....Τούρτα αλυσοδεμένη έχετε ξαναδεί; έ, τώρα είδατε! χαχαχα

Κοιτάξτε χάλι το γλάσο....

Η κατάσταση του πάνω ορόφου δεν ήταν καλύτερη. Η ζαχαρόπαστα-φόρεμα είχε αρχίσει να λιώνει καθώς δεν την είχα βάλει στο ψυγείο, ενώ η κούκλα στην κορυφή έγερνε επικίνδυνα....Είπαμε,χορεύτρια κάναμε, όχι τον πύργο της Πίζας!

Σίγουρη πια ότι η τούρτα αυτή τη φορά θα ήταν μια παταγώδης αποτυχία το άφησα έτσι αποφασίζοντας να ασχοληθώ ξανά μαζί της μία ώρα πριν από την ώρα που είχαμε πει σε όλους να έρθουν. Είχα όμως προνοήσει να φτιάξω ένα μπαλάκι κόκκινη ζαχαρόπαστα και να τη φυλάξω μέσα σε σακουλάκι.

Στις έξι η ώρα δοκιμάζω να δω αν μπορεί η κούκλα να κάτσει πάνω στη σοκολατένια βάση, στην οποία είχα φροντίσει εκτός από τα ....δομικά έργα αντισεισμικής προστασίας με τις κορδέλες, να μπήξω και 4 οδοντογλυφίδες στο κέντρο, ακριβώς για να συγκρατούν το πάνω μέρος. Ω του θαύματος, η κουκλο-κέικ πάτησε μια χαρά και έκατσε πάνω στις οδοντογλυφίδες, χωρίς να βουλιάξει ο κάτω όροφος.....Ανεράιδα-γκαντεμιά: σημειώσατε ένα! Τώρα μπορούσα να ασχοληθώ με το φόρεμα: να τη σουλουπώσω λιγάκι γιατί όχι με Ισπανίδα χορεύτρια δεν έμοιαζε, ούτε καν με τη Σταχτοπούτα επί το έργον! Άνοιξα το μπαλάκι της κόκκινης ζαχαρόπαστας με τον πλάστη και το έκοψα σε φύλλα με τον τροχό της ζύμης: τα φύλλα έδωσαν παραπάνω όγκο στο φόρεμα και έκρυψαν τις ατέλειες. Έδεσα και μια μαύρη κορδέλα στη μέση (το μαύρο στοιχείο που λέγαμε....) και τη στόλισα με λίγα κερασάκια.....Αυτή τη φορά έκανα χώρο στο ψυγείο και την έβαλα μέσα.....κάθε πέντε λεπτά το άνοιγα για να δω αν έχει βουλιάξει....Ευτυχώς κρατήθηκε η καλή μου μια χαρά, ούτε όταν βάλαμε το κεράκι δε διαμαρτυρήθηκε!

Κι επειδή σας έπρηξα τόση ώρα με την ενδελεχή περιγραφή, να τη και την τούρτα:

Παραδόξως όλοι ενθουσιάστηκαν με το που την είδαν.....Μάλιστα πήραν το κινητό τους και την τραβούσαν φωτογραφία!! Ποιος να μου το 'λεγε το πρωί ότι θα έκανε τέτοια εντύπωση!! Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Για να τονίσω ότι αν υπάρχει όρεξη όλες οι δυσκολίες ξεπερνιούνται....Με κάποιο μαγικό τρόπο η τύχη στέκεται δίπλα σε όσους κινούνται από αγάπη και καλή πρόθεση.....Έτσι το εξέλαβα εγώ  τουλάχιστον. Προχθές βράδυ ήμουν τόσο κουρασμένη και αγχωμένη, να περάσουν όλοι καλά, να εξυπηρετηθούν, να ευχαριστηθούν.....σε κάποια φάση ένιωθα τόση πίεση στο κεφάλι μου που με έπιασε πονοκέφαλος! Τα πόδια μου πονούσαν, η μέση μου πονούσε, η πλάτη μου το ίδιο......Ήμουν όμως τόσο ευτυχισμένη! Έβλεπα τα παιδάκια μου καλά και χαρούμενα, τους γονείς μας γερούς, παρά τα προβλήματα υγείας τους, όλους χαρούμενους και κεφάτους, και αισθανόμουν πραγματικά ευτυχία!!

Αυτααά!! Ζητώ συγνώμη για τη μακροσκελή αφήγηση και υπόσχομαι αύριο να τιμήσω τη Σαρακοστή με τη δική μου συνταγή για ταραμοσαλάτα.....

Και του χρόνου!!